De luchtdichtheid van een gebouw envelop is een belangrijke overweging door zowel de eigenaren en aannemers van het gebouw. Het doel van de luchtlekproeven is om de gebieden in de envelop te bepalen die de hoogste drukken ervaart, die op hun beurt de ingenieurs helpen bij het ontwerpen van betere oplossingen voor de envelop van het gebouw. Hiervoor zijn twee gemeenschappelijke testmethoden beschikbaar, zoals druktests en selectieve druktests. Hier zijn de kenmerken van deze twee soorten testprocedures.
Luchtdichtheid Bepalen – Blowerdoortest
Druktesten worden gebruikt om luchtdichtheid te bepalen van het bouwen van enveloppen voornamelijk voor het bepalen van het gebied waarin luchtlekkage optreedt. De testmethode maakt gebruik van een externe belasting, zoals een bouwstructuur of een industrieel buis- of ductsysteem om het gebied te bepalen waarmee lekkage optreedt. Deze externe belasting wordt vaak gemeten met behulp van een meter om de druk te bepalen waarop de lekkage optreedt, hoe hoger de druk, hoe groter de luchtlekkage. Voor dit doel wordt de N-50-waarde gebruikt. Blowerdoortest aanvragen?
Een andere methode om luchtdichtheid te bepalen, is de deurtest van de ventilator, ook bekend als de printerpress-test. Deze test wordt vaak uitgevoerd op systemen met verzegelde verbrandingsmotoren of ventilatordeuren die geen ventilatie hebben. De installatie van een ventilatordeur zorgt voor hoge luchtdrukken in de envelop van het gebouw en dit wordt gemeten aan de hand van de printerpressurisatietest.
De dichtheid van de verpakkingscellulose (ook genoemd glasvezel of koolstofvezel) in de deur van de blower is een andere factor die wordt gebruikt om luchtdichtheid te bepalen. Hoe groter de dichtheid van het glasvezelmateriaal, hoe minder luchtdicht de envelop is. Als een blower-deur bijvoorbeeld een lage dichtheid van vijf pond per vierkante inch heeft, is de luchtstroom zeer efficiënt. Als de dichtheid echter zeven pond per vierkante inch is, zal het systeem lucht lekken. De N-factor (nondensiteit, meting van verpakte lucht) is een manier om de effectiviteit van het ventilatiesysteem te meten.
De gemiddelde luchtlekkage is een sleutel bij het bepalen van de luchtdichtheid van een systeem.
Luchtlekkage worden gemeten in kubieke voet van verse lucht per minuut of cfm. Een luchtlekkage groter dan één CFM per minuut wordt beschouwd als ideaal. Een systeem dat een luchtlekkage heeft die groter is dan één CFM per minuut wordt beschouwd als lekkende lucht. Daarom moet u ervoor zorgen dat de ventilatordeur of een ander systeem in staat is om de juiste hoeveelheid luchtstroom te absorberen zonder lucht door de naden in de envelop van het gebouw te lekken.
Er zijn andere factoren zoals blootstelling aan koud weer, vochtigheid, temperatuurplafonds en vloeren en andere fysieke factoren die van invloed zijn op de prestaties van het systeem. De n-factor is daarom een sleutel bij het bepalen van de kwaliteit van de ventilatie. Daarnaast speelt de N-factor ook een belangrijke rol bij het bepalen van de verbindingsdrukverschillen. Dit komt omdat je met de hulp van deze factor de uitbreiding en de samentrekking van de lucht kunt berekenen. Dit kan dus u helpen bij het handhaven van de juiste bouwdruk en luchtlekken.